Bedevaart Lourdes september 2013
Alle deelnemers zijn het erover eens: Het was een geweldige reis.
Hieronder enkele foto's
Bij vertrek
In lourdes
Uiteindelijk was het zover, 17 september vetrok de bus richting Lourdes.
Voorafgaand hadden we elkaar al op drie bijeenkomsten ontmoet.
Deze avonden werden we door de geestelijke begeleiding voorbereid op een tocht naar Lourdes.
Dat Maria een meisje als Bernadette uitkoos is een grote genade. Zij heeft in alle eenvoud en overgave naar de H. Maagd geluisterd en dit ondanks vele tegenspraken stand gehouden dat Maria haar verschenen is. Wat was het indrukwekkend om de H. Bernadette in Nevers te zien waar zij opgebaard ligt. (Zij straalt Gods kracht uit).
Tijdens de reis hebben we het brevier morgen en avondgebed gebeden (dank aan Mark voor het verzorgen van die boekjes) en voor we Lourdes binnenreden een half uur Maria liederen gezongen. Dit ook tijdens de terugreis.
In Lourdes zijn er vele vieringen geweest, allereerst iedere dag een Eucharistie, ook bij de Grot, Sacramentsprocessies, Lichtprocessies, handoplegging enzovoort.
Tijdens de handoplegging werd er gebeden: (de onderstaande tekst mocht ikzelf lezen).
“God leg uw hand op ons hoofd, leg uw hand op ons leven!
Soms wordt het leven ons te zwaar. Wij missen een hand die ons kan dragen. Wij zien geen uitweg en zitten opgesloten in onze zorgen en ons verdriet. Uw hand kan ons bevrijden. Het leven is zoveel meer dan wij kunnen zien of vermoeden. Wij vragen om uw vertroosting en uw inzicht. Wees een hand die ons draagt.”
Zelf heb ik deze hand mogen ervaren toen ik op een morgen bij de Grot dacht alleen te zijn met mijn traan, met mijn beperking, met mijn rugzak.
Er kwam iemand mij overeind helpen. Hij liet mij in mijn waarde en zag aan mijn blik dat ik op dat moment het liefste alleen wilde zijn.
Tijdens de Licht processies werd onze Parochiekaars gedragen, en de laatste avond werd de kaars bij de Grot geofferd. Om de beurt mochten wij de kaars op onze schouder dragen. Ook ik mocht de Parochie kaars op mijn schouders dragen alvorens de kaars geofferd werd.
Dat heeft mij goed gedaan en door deze kleine dingen voelde ik dat ik door ieder gewaardeerd en geaccepteerd ben.
Ook heb ik mogen ervaren om in de baden te gaan. Wat was dat een mooie ervaring. Ik kwam er als herboren uit.
(dat was niet denkbaar toen ik als meisje van 15 jaar in Lourdes was, het mocht toen blijkbaar niet voor mij. En ook niet in het jaar 2000, toen was ik als vrijwilliger daar, er was daar geen tijd voor, omdat de zieken aan mij toevertrouwd waren.)
Daarna kon ik net aan de grote Kruisweg deelnemen.
Dat stukje Kruisweg heeft mijn herboren worden sterker gemaakt. Ooit schreef ik eens wat het is als je een werktuig kunt zijn om Gods Liefde door te geven aan je medemensen. Dan wordt je klein.
Klein, omdat wij maar kleine schepselen zijn, en groot als ik denk wat God in ons kan leggen. Hij laat ons vrij om te doen of niet doen.
Als ik hierover mediteer dan komen er verschillende dingen in mij boven, vooral dat het leven zelf al gebed kan worden, maar vooral kan zijn. Maar daar is ontzettend veel geloof en vertrouwen voor nodig. Is mijn geloof en vertrouwen geworteld zodat ik mij totaal aan de Heer kan overgeven, (in welke stadium van het leven), dan is mijn leven een gebed. Dan komt er ook kracht om met Hem gebed te worden, met Hem in gebed wanneer het Pasen in mij is, maar ook met Hem in gebed wanneer Hij ’s nachts opstaat om te bidden, en op de momenten wanneer Hij psalm 22 bidt: “Mijn god, waarom hebt gij mij verlaten”.
In beide momenten kan het gebed mijn leven worden, en vooral als men de genade gekregen heeft om het Jezus gebed te beleven. Dat is een grote rijkdom.
Na een prachtige begeleidende reis zijn wij 26 september thuisgekomen.
De sfeer was intens goed. Indrukwekkend!
Gelukkig was ik onder gelijkgestemden. Nu weet ik dat voor mij "'koffieclubjes"' niet voldoende zijn. De reis naar Lourdes heeft dat bevestigd.
Ook heel veel dank aan onze geestelijke begeleiders. Wat waren zij een steun voor ieder van ons.
Mientje Broers
|