|
2e zondag van Pasen
1e lezing
Uit de Handelingen der Apostelen 4,32-35
De menigte die het geloof had aangenomen
was één van hart en één van ziel
en er was niemand die iets van zijn bezittingen
zijn eigendom noemde;
integendeel, zij bezaten alles gemeenschappelijk.
Met kracht en klem legden de apostelen getuigenis af
van de verrijzenis van de Heer Jezus
en rijke genade rustte op hen allen.
Er was geen enkele noodlijdende onder hen,
omdat allen die landerijen of huizen bezaten deze verkochten
en de opbrengst ervan meebrachten
om aan de voeten van de apostelen te leggen.
Aan ieder werd daarvan uitgedeeld naar zijn behoefte.
2e lezing
Uit de eerste brief van de heilige apostel 1 Johannes 5,1-6
Vrienden,
iedereen die gelooft dat Jezus de verlosser is,
is een kind van God.
Welnu, wie de vader liefheeft
bemint ook het kind.
Willen wij God liefhebben en zijn geboden onderhouden,
dan moeten wij ook Gods kinderen liefhebben.
Dat is onze maatstaf.
God beminnen wil zeggen:
zijn geboden onderhouden
en zijn geboden zijn niet moeilijk te onderhouden
want ieder die uit God geboren is
overwint de wereld.
En het wapen waarmee wij de wereld overwinnen
is geen ander dan ons geloof.
Niemand kan de wereld overwinnen dan hij die gelooft
dat Jezus de Zoon van God is.
Hij is het die gekomen is met water en bloed,
Jezus Christus.
Evangelie volgens Johannes 20,19-31
Op de avond van de eerste dag van de week,
toen de deuren van de verblijfplaats der leerlingen
gesloten waren uit vrees voor de Joden,
kwam Jezus binnen,
ging in hun midden staan en zei:
"Vrede zij u."
Na dit gezegd te hebben toonde Hij hun zijn handen en zijn zijde.
De leerlingen
waren vervuld van vreugde toen zij de Heer zagen.
Nogmaals zei Jezus tot hen:
"Vrede zij u.
Zoals de Vader Mij gezonden heeft
zo zend Ik u."
Na deze woorden blies Hij over hen en zei:
"Ontvangt de heilige Geest.
Als gij iemand zonden vergeeft,
dan zijn ze vergeven,
en als gij ze niet vergeeft,
zijn ze niet vergeven."
Tomas, een van de twaalf, ook Dídymus genaamd,
was echter niet bij hen toen Jezus kwam.
De andere leerlingen vertelden hem:
"Wij hebben de Heer gezien."
Maar hij antwoordde:
"Zolang ik in zijn handen niet het teken van de nagelen zie,
en mijn vinger in de plaats van de nagelen kan steken,
en mijn hand in zijn zijde kan leggen,
zal ik zeker niet geloven."
Acht dagen later waren zijn leerlingen weer in het huis bijeen,
en nu was Tomas erbij.
Hoewel de deuren gesloten waren kwam Jezus binnen,
ging in hun midden staan en zei:
"Vrede zij u."
Vervolgens zei Hij tot Tomas:
"Kom hier met uw vinger en bezie mijn handen.
Steek uw hand uit en leg die in mijn zijde
en wees niet langer ongelovig maar gelovig."
Toen riep Tomas uit:
"Mijn Heer en mijn God!"
Toen zei Jezus tot hem:
"Omdat ge Mij gezien hebt gelooft ge?
Zalig die niet gezien en toch geloofd hebben."
In het bijzijn van zijn leerlingen
heeft Jezus nog vele andere tekenen gedaan,
welke niet in dit boek zijn opgetekend,
maar deze hier zijn opgetekend opdat gij moogt geloven
dat Jezus de Christus is, de Zoon van God,
en opdat gij door te geloven
leven moogt in zijn Naam.
Overweging
Het gezegde: “Driemaal is scheepsrecht” betekent volgens de Dikke van Dale; een derde herhaling is gerechtvaardigd. Je mag zeggen: Alle goede dingen in drieën. Wie in de scheepvaart een misdrijf begaan had, kreeg de straf doorgaans driemaal opgelegd. B.v. driemaal gekielhaald worden.
Het is opmerkelijk hoe vaak drie in de bijbel voorkomt: Jezus die de afgebroken tempel in drie dagen weer zou opbouwen,
Lazarus die na drie dagen in zijn graf door Jezus tot leven teruggeroepen werd, Jona die na drie dagen in de buik van de walvis weer tot leven kwam,
Petrus die Jezus driemaal verloochende.
Vandaag de drievoudige wens van Jezus aan zijn leerlingen “Ik wens jullie vrede.”
Met de achterliggende opdracht dat ook wij het tegen elkaar zeggen: Ik wens jou vrede. Je ziet bij verjaardagen vaak wat daarvan geworden is. Mensen die de ronde langs de aanwezigen doen, zo van: ook gefeliciteerd hoor, ook gefeliciteerd, ook gefeliciteerd. Het gebeurt met een houding van: we hebben het gehad en nou graag koffie met gebak. Kent u dat ook? Zo niet dus alstublieft.
Het kan anders als we elkaar in de ogen kijken en vanuit het hart elkaar voor het komende levensjaar alle goeds toewensen.
Zo kan het ook heeft Jezus met zijn “Ik wens jullie vrede, welgemeend en doordacht bedoeld.”
Kan het bij ons net zo welgemeend en zo intens? Daar zouden we eens echt werk van moeten maken. We moeten nog veel vredesarbeid verrichten. Voelen we ons misschien te weinig gemeenschap? En teveel “ik voor mij persoonlijk”? Echt elkaar vrede wensen zou ons wij-gevoel doen gloeien. Laten we er eens in oefenen door op de wens te antwoorden: Mogen het zo zijn/Amen. Ik wens u vrede: ( moge het zo zijn/amen.) en geef die vrede dan van hand tot hand aan elkaar door. Dan lukt het misschien ooit echt met die vrede.
Maar laten we ook realistisch blijven: Vrede zal altijd ook een ideaal blijven. Net zoals in de handelingen fier opgeschreven staat dat de christenen alles gemeenschappelijk bezaten. Dat is natuurlijk altijd meer ideaal dan werkelijkheid geweest.
Hebben dit ideaal of elkaar vrede wensen dan geen zin? Natuurlijk heeft het zin, als we het namelijk niet meer doen, weten we zeker dat de vrede ver weg is. Doen we het wel, gelovig en hartelijk gemotiveerd, dan breekt misschien ooit die dag van echte vrede aan. Driemaal is scheepsrecht.
|
